Łączność - internetowa, radiowa, światłowodowa, fizyczna, emocjonalna, duchowa… Zupełnie inne połączenia, ale oczekujemy, żeby działały bez zakłóceń.
Paradoksalnie najtrudniej o niezakłóconą łączność między nami, ludźmi, bo właśnie my produkujemy więcej zakłóceń niż inne nadajniki i odbiorniki.
Niejasne znaczenia, nierozszyfrowane intencje, sprzeczne intencje, nienazwane emocje.
Jest pewna zasada dotycząca nas ludzi - masz małą szansę na porozumienie z drugą osobą, jeśli sam siebie nie rozumiesz.
Jeśli nie jesteś otwarta lub otwarty przed sobą, jeśli jesteś zbyt skupiona lub skupiony na sobie, drugi człowiek prawdopodobnie Ciebie nie zrozumie. Ból, który tak bardzo skupia nas na sobie, jest bardzo w życiu potrzebny. Fizyczny prowadzi nas do lekarza, psychiczny może tak zawładnąć nami, że uniemożliwi kontakt z innymi i nawet poproszenie o pomoc.
Kiedy jest się osłabionym bólem lub lękiem, stratą trudno przychodzi wypowiedzenie słów - porozmawiaj ze mną proszę, wpadnij do mnie, potrzebuję pobyć z Tobą, zrób dla mnie zakupy, zadzwoń w wolnej chwili, zostań dłużej… Prosząc w sytuacji, kiedy jesteśmy osłabieni możemy poczuć się jeszcze słabsi, bo przecież zawsze możemy usłyszeć odmowę, która jest wtedy jeszcze trudniejsza do przyjęcia.
Kiedy czasem pytam moich pacjentów - czy 50% szans na to, że dostaniesz to, czego potrzebujesz to dużo czy mało? Jedni odpowiadają - to bardzo dużo! Inni - nie, to mało, za mało, żeby zaryzykować. W końcu przecież ktoś mógłby się domyślić. Mógłby i czasem się domyśla, ale w dorosłym świecie jesteśmy partnerami. To nasze matki powinny były domyślać się naszych potrzeb, ale często tego nie robiły. W dorosłym życiu możemy wtedy oczekiwać, że partner, koleżanka, domyśli się. Empatia i wyobraźnia pozwalają nam domyślać się, ale nie jest to regułą, szczególnie wtedy, kiedy nie jesteśmy z kimś w bliskim kontakcie. Masz wybór i 50% szans, Ty decydujesz.
