„Idę tam.
Ja mam przeznaczone iść do nieba.
Niebo nie jest daleko. O tam, jak dostaje ziemi, tam jest nieba brzeg.
Najtrudniej jest ruszyć. Nie dojść, ale ruszyć.
Dać ten pierwszy krok. Bo ten pierwszy krok nie jest krokiem nóg, lecz serca.
To serce najpierw rusza, a dopiero nogi zaczynają za nim iść.
A na to trzeba siły i przeznaczenia, żeby przemóc serce i powiedzieć – ruszam.
A to dużo trudnej niż powiedzieć – umrę…”.
Fragment monologu Kaziuka z „Widnokręgu” Wiesława Myśliwskiego z życzeniami szerokiej drogi do Waszego Nieba…
